چهارشنبه ۲۶ آذر ۰۴ ۲۰:۲۲ ۱ بازديد
بحث شبکههای فاضلاب و سیستمهای دفع آبهای خاکستری و سیاه یکی از مباحث مهم در مهندسی تاسیسات ساختمان است. درک صحیح این سیستمها برای هر مهندس برق و مکانیک ضروری است. در این مقاله به بررسی سیستمهای مختلف دفع فاضلاب از جمله چاهفاضلاب، اگو و سپتیک پرداخته و نکات فنی مهم در طراحی و اجرای آنها مورد بررسی قرار میگیرد.
سیستمهای مستقل و وابسته
در ساختمانها معمولاً با سه سیستم اصلی برای دفع فاضلاب مواجه هستیم: چاهفاضلاب، اگو و سپتیک. خروجی چاهفاضلاب و اگو سیستمهای مستقل محسوب میشوند در حالی که سپتیک معمولاً به عنوان سیستم وابسته عمل میکند. چاهفاضلاب شامل یک میله عمودی است که تا لایه زهکش خاک حفر میشود. در این سیستم مواد آلی و معدنی در کف چاه انباشته شده و آب از طریق بدنه چاه جذب خاک میشود.
فرآیندهای هوازی و غیرهوازی در داخل چاه باعث تجزیه مواد آلی و تبدیل آنها به خاک میشود. برای افزایش کارایی این سیستم معمولاً انباری در کنار چاه ایجاد میکنند تا سطح جذب افزایش یابد. با گذشت زمان به دلیل تجمع مواد چرب و آلی قدرت زهکشی خاک کاهش پیدا میکند و نیاز به تخلیه دورهای وجود دارد.
محاسبات و محدودیتهای فنی
یکی از چالشهای اصلی در طراحی چاهفاضلاب عدم وجود فرمول دقیق علمی برای محاسبات آن است. عمق خاک زهکش در مناطق مختلف متفاوت است - در جایی ۶ متر و در جای دیگر ۹ متر یا حتی تا سنگ بستر ادامه دارد. عوامل متعددی مانند حجم فاضلاب، قدرت زهکش خاک، نوسان سطح آبهای زیرزمینی و جنس خاک بر عملکرد چاه تاثیر میگذارند.
در مقررات ساختمانی معمولاً حفر چاهفاضلاب به دلیل خطر آلودگی آبهای زیرزمینی توصیه نمیشود و تاکید بر اتصال به شبکه اگو است. در ساختمانها معمولاً چهار نوع چاه داریم: چاه فاضلاب، چاه آب باران، چاه ارت و درین پیت. این چاهها باید کاملاً از هم جدا باشند و اختلاط آنها مجاز نیست.
سیستمهای جایگزین و الزامات فنی
سیستم اگو یا شبکه جمعآوری فاضلاب شهری بهترین گزینه است اما عمق زیاد آن در برخی مناطق مشکلساز میشود. برای ساختمانهایی که در پاییندست شبکه اگو قرار دارند از سیستمهای جایگزین مانند سپتیک استفاده میشود. سپتیک با فرآیندهای بیولوژیکی مواد آلی را تجزیه میکند اما خروجی آن هنوز دارای BOD بالاست و نباید مستقیماً به زمین تخلیه شود.
نکته مهم در تمام سیستمهای فاضلاب تولید گاز متان است که سبکتر از هوا بوده و خطر انفجار دارد. برای جلوگیری از این خطر باید سیستم ونت مناسب طراحی شود. قانوناً نصب هرگونه وسیله مکانیکی روی لوله فاضلاب برای بهرهبرداری دائم ممنوع است بنابراین از سیفونها به عنوان هواکند آبی استفاده میشود.
ملاحظات اجرایی و ایمنی
تمامی وسایل بهداشتی باید دارای هواکند آبی باشند. این هواکندها ممکن است داخلی یا خارجی باشند. برای وسایلی مانند والنگ که فاقد هواکند هستند باید روی لوله فاضلاب سیفون نصب شود. طراحی سیستم فاضلاب باید به گونهای باشد که نوسانات فشار در محدوده مجاز باقی بماند و عمق آب در هواکندها کمتر از ۲۵ میلیمتر نشود.
لوله ونت باید حداقل ۳۰ سانتیمتر از کف پشتبام ارتفاع داشته باشد و در صورت استفاده از پشتبام به عنوان فضای اقامتی این ارتفاع به ۲ متر افزایش مییابد. لولههای ونت پلاستیکی در معرض نور UV خورشید دچار آسیب میشوند بنابراین باید با پوشش مناسب محافظت شوند یا از لولههای فلزی استفاده شود.
نتیجهگیری
طراحی سیستم فاضلاب نیازمند درک صحیح از رفتار سیال، ملاحظات بهداشتی و الزامات ایمنی است. انتخاب بین سیستم چاهفاضلاب، اگو یا سپتیک بستگی به شرایط سایت، دسترسی به شبکه شهری و مقررات محلی دارد. رعایت اصول فنی در طراحی و اجرای این سیستمها نه تنها از نظر بهداشتی اهمیت دارد بلکه در پیشگیری از حوادث احتمالی نیز حیاتی است. مهندسین باید با آخرین استانداردها و مقررات در این زمینه آشنا باشند تا بتوانند سیستمهای ایمن و کارآمد طراحی کنند.
اخذ تضمینی مدارک
اخذ تضمینی مدارک
دیپلم کاردانی لیسانس کارشناسی ارشد
PHD،PMP،Cisco
MBA،DBA
OET،Google،linux
IMAT،Tolimo،Mhle
Amazon،تافل و دولینگو
HOME Edition،Gre ،CompTIA
09392939108
دکتر اباصلتیان
https://abasaltian.com/phd/
- ۰ ۰
- ۰ نظر