شنبه ۲۴ آبان ۰۴ ۲۲:۴۱ ۱ بازديد
سلام به همه دوستانی که این مطلب رو می‌خونن. من میثم هستم و می‌خوام خلاصه‌ای از یک گفت‌وگوی خیلی مفید رو براتون تعریف کنم. توی این گفت‌وگو، مهمان ما آقای دکتر رضا، با مدرک دکترای تخصصی روانشناسی تربیتی بودن و سوالات مهمی رو درباره رشته روانشناسی جواب دادن. قصه این جلسه رو براتون می‌نویسم تا اگر به فکر گرفتن مدرک روانشناسی هستید، بتونید بهترین تصمیم رو بگیرید.
سوال اول: رشته روانشناسی اصلاً چیه و چه فرقی با مشاوره داره؟
این سوال، پایه‌ای‌ترین سواله. آقای دکتر توضیح دادن که روانشناسی در اصل، مطالعه علمی رفتار آدم‌هاست. اما فرقش با مشاوره چیه؟
· مشاوره: مثل پیشگیری سطح اوله. یعنی قبل از اینکه مشکل حادی پیش بیاد، مشاور با هدایتگری در زمینه‌هایی مثل خانواده، تحصیل یا شغل، جلوی خیلی از مسائل رو می‌گیره.
· روانشناسی: بیشتر شبیه پیشگیری سطح دوم و سومی هست. یعنی وقتی فردی درگیر یک اختلال روانی شده یا در آستانه اون قرار داره، روانشناس وارد عمل می‌شه تا بهش کمک کنه به زندگی عادی برگرده.
پس به طور خلاصه، مشاوره بیشتر جنبه راهنمایی و پیشگیرانه داره، ولی مدرک روانشناسی شما رو برای درمان مشکلات جدی‌تر آماده می‌کنه.
چطوری می‌تونم وارد این رشته بشم؟
این سوال خیلی از دانش‌آموزهاست. خیلی‌ها فکر می‌کنن فقط با دیپلم انسانی می‌شن روانشناسی خواند. اما آقای دکتر گفتن اینطور نیست!
· علوم انسانی: روانشناسی واقعاً یکی از رشته‌های پرطرفدار این شاخه‌ست، به‌خصوص در زیرگروه پنجم.
· علوم تجربی و ریاضی: بله! شما با داشتن دیپلم تجربی یا ریاضی هم می‌تونید در خیلی از دانشگاه‌ها برای گرفتن مدرک روانشناسی اقدام کنید. البته ظرفیت‌ها محدودتره.
نکته جالب دیگه این بود که تأکید کردن برای موفقیت در این رشته، فقط درس خواندن کافی نیست. کسی که می‌خواد این مسیر رو بره، باید "استعداد کلامی" خوبی داشته باشه، بتونه خوب ارتباط برقرار کنه و در واقع "زبان‌باز" باشه! چون ابزار اصلی کار یک روانشناس، حرف زدن و شنیدن هستش.
حالا که وارد شدیم، ارشد چی؟ فرق روانشناسی بالینی و عمومی چیه؟
این بخش رو من خودم توضیح می‌دم چون برای کسایی که می‌خوان مدرک کارشناسی ارشد بگیرن خیلی مهمه. انتخاب بین بالینی و عمومی یه تصمیم بزرگه.
· روانشناسی بالینی: هدفش تربیت درمانگرهاست. یعنی کسایی که می‌خوان مستقیم برن توی بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و ستینگ‌های درمانی با مراجعین کار کنن. واحدهای این گرایش حول محور درمانه: گروه‌درمانی، خانواده‌درمانی و چیزهای دیگه. توی دانشگاه‌های وزارت بهداشت، شما واحدهای کارورزی دارید و باید برید بیمارستان و کیس‌های واقعی ببینید. اگر آرزویتون نشستن پشت میز درمان و کمک مستقیم به آدماست، این گرایش مسیر شماست.
· روانشناسی عمومی: این گرایش کمتر به سمت درمان می‌ره و بیشتر جنبه پژوهش و گسترش علم روانشناسی رو داره. اگر دوست دارید Researcher بشید و در حوزه‌های اجتماعی، اقتصادی یا آسیب‌های اجتماعی تحقیق کنید، این گزینه بهتره. واحدها نظری‌تره و روی آمار و پژوهش تمرکز داره.
اما یه نکته عملی: در شرایط ایران، تفاوت خیلی شدیدی از نظر فرصت‌های شغلی بین این دو مدرک تحصیلی وجود نداره. اغلب می‌تونید با هر کدوم، مجوزهای لازم رو بگیرید و کار درمانی انجام بدید. اما اگه قلباً می‌دونید که عاشق کار عملی و درمان هستید، بالینی می‌تونه پایه قوی‌تری در این زمینه به شما بده.
حرف آخر
گرفتن مدرک روانشناسی، مخصوصاً در مقاطع بالاتر مثل ارشد، می‌تونه درب‌های زیادی رو به روی شغل و زندگی‌تون باز کنه. چه مدرک بالینی بگیرید، چه مدرک عمومی، این شما هستید که با مهارت‌ها و علاقه‌تون تعیین می‌کنید چقدر موفق بشید.
من در طول مسیر تحصیلم از کمک‌های پلتفرم دانشگاهی دکتر اباصلتیان هم استفاده کردم که در روشن کردن این مسیر برام خیلی مفید بود. امیدوارم این تجربه و این گفت‌وگو براتون مفید بوده باشه. اگر سوالی داشتید، خوشحال می‌شم تو بخش کامنت‌ها بدونم.
---دیگه لازم نیست ده جا بری!
پلتفرم دکتر اباصلتیان = همه چیز در یکجا:
✅ تحصیلی ✅ مهاجرت
✅ بین‌المللی ✅ زبان
چرا ده جا بری وقتی می‌تونی یکجا همه چیز رو داشته باشی؟
- ۰ ۰
- ۰ نظر